Wappzapp gaat concurreren met Netflix. Dat wordt gemeld van Volkskrant tot Adformatie afgelopen weken. Net als bij Netflix gaat Wappzapp ook werken met een ‘all you can eat’ abonnement. Voor hetzelfde maandelijkse bedrag als bij Netflix. En toch krijg je er een vreemd gevoel bij als je het leest. Alsof je verderop in het sportkatern ook leest dat IJsselmeervogels gaat concurreren met Real Madrid. Omdat ze een voetbalveld hebben met exact dezelfde afmetingen. Natuurlijk is het te prijzen dat er een poging wordt gedaan om Hollands glorie te presenteren in het domein van on demand televisie. Maar is het wel een gelijke strijd? Ook als Wappzapp – waar Sanoma investeerder in is – zijn spaarvarken helemaal omkeert, zal het niet op kunnen tegen een kapitaalkrachtig bedrijf als Netflix dat op grote schaal rechten opkoopt en zelf produceert.  Je kunt zeggen van de Nederlandse mediabedrijven wat je wilt, maar het is best knap om zo weinig te kunnen innoveren de afgelopen jaren. Zo had Telegraaf natuurlijk ooit Marktplaats moeten verzinnen. Sky Radio doet een moedige poging met Myradio maar had natuurlijk eigenlijk Spotify moeten bedenken.  De kranten waren de aangewezen partijen om Nu.nl in de markt te zetten. Waarom is RTL niet internationaal met een Netflix gekomen? Het kocht hier uiteindelijk Videoland.  Sanoma koopt Fashionchick, maar had het eigenlijk zelf moeten doen met Viva. De traditionele mediabedrijven zijn zo enorm verliefd op hun oude businessmodellen dat ze blind worden voor toekomstige. Vernieuwingsdrang, flexibiliteit, experimenteren en focus lijkt steeds te stranden in de wirwar van risicomijdende managers in grote organisaties. En als er dan door een grote tanker als Sanoma geïnvesteerd wordt in zo’n speedbootje als Wappzapp, dan is het eigenlijk alweer te laat en op te kleine schaal. Bedrijven als Whapzapp zijn net zulke serieuze concurrentie voor Netflix als Bassie en Adriaan voor Disney. Deze initiatieven bedienen op zijn hoogst een niche en worden dan meestal overgenomen door de RTL-en, Netflixen of Facebooken. Of ze komen terecht in het ‘all you can eat’ model van banken en curatoren. Met huid en haar.

Column Adformatie, 28 maart 2014